ยุค 4.0 การสร้างจีดีพี จะมาจากแนวคิด ฉันบริการคุณ คุณบริการฉัน อย่านึกว่าต้องสร้างอะไรแล้วมาขาย & กำลังศึกษาเรื่อง “เมือง” ควรจะมีขนาดใหญ่เท่าไหร่จึงทำให้ธุรกิจเกิดและทุกคนอยู่ได้
ธนินท์ เจียรวนนท์ ประธานอาวุโส เครือเจริญโภคภัณฑ์ ร่วมพิธีมอบกรรมสิทธิ์บ้านพร้อมที่ดินให้แก่ข้าราชการตำรวจ โครงการหมู่บ้านเกษตรสันติราษฎร์ หมู่บ้านเกษตรสันติราษฎร์ ตำบลนาวังหิน อำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี และได้ร่วมสนทนากับผู้สื่อข่าว
**เชื่อมั่นเศรษฐกิจปี 2561 จะดีขึ้นทั่วโลก
ผมมีความเชื่อมั่นรัฐบาลชุดนี้ในเรื่องเศรษฐกิจ เรามองเศรษฐกิจรอบๆ ประเทศไทย โดยเฉพาะอาเซียนที่มีจำนวนประชากร 600 ล้านคน และเศรษฐกิจกำลังเติบโต ทั้งเวียดนาม เมียนมา ลาว กัมพูชา มาเลเซีย รวมทั้งอเมริกาก็เริ่มดีขึ้น ประเทศเหล่านี้ชอบสินค้าไทย เรา เป็นโอกาสที่ไทยจะขายสินค้าไปยังประเทศเหล่านี้มากขึ้น
ในอนาคตเงินดอลลาร์จะแข็ง แต่วันนี้บาทเราแข็งเกินไปทำให้การส่งออกเราลำบาก ผมคิดว่าถ้าเงินบาทเราแข็งไป ก็เอาเงินบาทไปซื้อดอลลาร์เก็บไว้ วิธีนี้ช่วยให้บาทเราอ่อนลง และยังเป็นผลดีต่อการส่งออก สุดท้ายพอเศรษฐกิจอเมริกาเริ่มฟื้น เงินจะไหลเข้าอเมริกา ดอลลาร์จะแข็ง ตอนนั้นเราค่อยขายดอลลาร์แล้วเอาเงินไปซื้อบาทคืน เราก็ได้กำไรอีก
วันนี้ นโยบายเศรษฐกิจระดับโลกของเมืองไทยใช้ได้แล้ว กรุงเทพฯเริ่มคึกคักมากขึ้น แต่ต่างจังหวัดสินค้าเกษตรยังตกต่ำ ผมเชื่อมั่นว่ารัฐบาลปรับเปลี่ยนให้ ดร.สมคิด จาตุศรีพิทักษ์ รองนายกรัฐมนตรีมาคุม 7 กระทรวงเศรษฐกิจ สามารถดูแลครบวงจร เราจะมีความหวังมาก เพราะผมมองโลกในแง่ดี แต่คิดว่าคงไม่ผิดพลาด
**ฝากรัฐเข็ญ EECให้ เกิด ไทยจะได้ประโยชน์มหาศาล
ก่อนที่รัฐบาลชุดนี้จะลงจากเวทีและให้มีการเลือกตั้งปลายปีนี้ อยากฝากให้รัฐบาลของลุงตู่เข็ญให้ EEC เกิดให้ได้ เพราะถ้าEEC เกิดได้ จีดีพีของเมืองไทยจะไม่ใข่ 4 อาจะเป็น 7-8 % แต่ต้องออกฎหมายทำเขตเศรษฐกิจพิเศษ ต้องดึงเอาคนเก่งในโลกนี้มาที่เรา เพราะเราวันนี้สร้างคนไม่ทัน เราต้องเอาคนเก่งมาช่วยสร้างคนไทยให้เก่งขึ้น
ผมว่า 3 จังหวัดริมทะเลของเรามีอุตสาหกรรมที่ทำในยุคป๋าเปรมอยู่แล้ว เพียงต่อยอดไปอีก ใช้ธุรกิจ 4.0 มาใส่ ออกกฎหมายให้สอดคล้อง รัฐบาลนี้ต้องกล้าตัดสินใจเรื่องนี้
ผมเสนอว่ารัฐบาลควรให้ต่างชาติเช่าที่เพื่อทำธุรกิจ 99 ปีจะเป็นอะไรไป เขามาลงทุนแล้วขนกลับบ้านเขาได้ไหม ไม่เสียหายอะไร คุณเอาเงินมาใส่ที่บ้านผม มาสร้างงาน สร้างโอกาสให้คนไทย ถ้าเราให้เขาเช่าแค่ 30 ปีต่อสัญญาอีก 30 ปี ไม่จูงใจ เขาก็มาลงทุนน้อย เราให้ไปเลย 99 ปี เท่ากับซื้อขาดแล้ว เขาก็พอใจเราก็พอใจ ทรัพย์สมบัติทั้งหลายก็ยังอยู่ในเมืองไทย อย่างฮ่องกงให้อังกฤษเช่า 99 ปี วันนี้ก็กลับมาเป็นของจีนแล้ว ยังทำมาค้าขายได้เหมือนเดิม แต่คนไม่เข้าใจ รักชาติแต่กลับทำให้เงินหายไปเยอะ
**จับตาดูยางราคาสูงขึ้น
เกษตรคือสิ่งที่งอกขึ้นมาจากแผ่นดินไทย ผมเรียกว่าน้ำมันบนดิน สินค้าเกษตรน่าจะมีความสำคัญยิ่งกว่าน้ำมันอีก เพราะน้ำมันเลี้ยงเครื่องจักร แต่สินค้าเกษตรเลี้ยงชีวิตมนุษย์ ประเทศที่ผลิตน้ำมันตอนนี้ราคาตก กลุ่มโอเปกต้องหาทางขึ้นราคาน้ำมัน และน้ำมันมีวันหมด ถ้าวันหนึ่งน้ำมันขาดตลาด ยางเทียมจะขาดตลาดไปด้วย ส่งผลให้ยางธรรมชาติจะกลับมาแพงอีกครั้ง เราต้องกลับมาดูพื้นที่ปลูกยางกันใหม่ พื้นที่ไหนที่ปลูกยางไม่ได้ผลก็น่าจะหันไปปลูกพืชอย่างอื่น เช่น ปลูกทุเรียน มะพร้าว เพราะทุกวันนี้พืช 2 ชนิดนี้ราคาดี เราต้องสั่งมะพร้าวมาจากต่างประเทศ ซึ่งเหลือเชื่อมาก ความจริงเมืองไทย ปลูกมะพร้าวได้ทุกแห่ง แต่ไม่ปลูกเพราะต้นมะพร้าวสูงเท่ากับตึก 4 ชั้น หนุ่มสาวยุคใหม่ไม่มีใครปีนขึ้นไปเด็ดมะพร้าวแล้ว
ดังนั้น พื้นที่ไหนที่ปลูกยางแล้วไม่ดี หันไปปลูกทุเรียนดีกว่า กำไรดีกว่ายาง ส่วนทางภาคอีสานที่ปลูกยางมีกำไรสามารถผ่อนส่งรถปิกอัพได้ เพราะเขากรีดยางเอง ไม่ได้จ้างคนมากรีด ซีพีไปสอนเกษตรกรปลูกยางเรื่องการใส่ปุ๋ย แล้วขายโดยไม่ต้องผ่านคนกลาง แต่ซีพีจะถูกคนกลางด่า เพราะพวกนี้จะหมดอาชีพ แต่ผมต้องช่วยเกษตรกรซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ มาขายตรงกับผม แล้วผมรับประกับ ทุก ๆ 30 ตารางกิโลเมตร ผมจะสร้างโรงงานยางแท่ง 1 โรง ผมจะไปนำผู้เชี่ยวชาญไปสอนการกรีดยางให้ได้คุณภาพ น้ำยางออกมาสีขาว ตอนนี้เราทดลองทำอยู่ที่ภูเรือ จังหวัดเลย ข้อดีคือไม่ต้องขนส่งไกล ประการที่สอง ไม่ผ่านคนกลาง ประการสามคือสอนกรีดยาง ใส่ปุ๋ยให้ถูกต้อง ถ้าทำอย่างนี้ได้ เกษตรทำสวนยางจะมีกำไร
**สินค้าเกษตรควรราคาแพง
ในโลกนี้ประเทศที่ร่ำรวยยิ่งใช้มาตรการปกป้องสินค้าเกษตร อย่างซีพีไปขายกุ้งราคาถูกให้กับอเมริกา รัฐบาลอเมริกันน่าจะชมเราว่า มาทำให้คนอเมริกันกินกุ้งราคาถูก แต่ในความเป็นจริงกลับจัดการเรา มาขึ้นภาษี บังคับถ้าไม่ปรับราคาจะถูกมาตรการกีดกันอีกด้วย ถามว่าเพราอะไร คุณมาขายถูกเป็นการทำลายชาวประมง แต่เค้าไม่ได้มองว่าประชาชนได้กินของถูก เค้าห่วงว่าคนเลี้ยงกุ้งและขาวประมงขาดทุน
แต่กลับกันประเทศกำลังพัฒนาอย่างเมืองไทยห่วงอย่างเดียว กลัวประชาชนซื้อของแพง แต่ประชากรไทยส่วนใหญ่ทำการเกษตรถ้ากดราคาสินค้าเกษตรให้ถูกเท่ากับทำให้ทรัพย์สมบัติของชาติต่ำลงไปด้วย ขณะที่ทั่วโลกปกป้องสินค้าเกษตรให้สูง สินค้าเกษตรเป็นทรัพย์สมบัติของชาติ ถ้าทรัพย์สมบัติของชาติถูกลง เราก็จะจนลง คนรายได้น้อยจะอยู่อย่างไร
ทุกวันนี้ยางและปาล์มราคาถูก เหลือข้าวโพดที่ยังมีราคา เพราะโรงงานอาหารสัตว์ยังต้องใช้ข้าวโพดจึงต้องซื้อแพง นอกนั้นราคาถูกหมดรวมทั้งข้าวด้วย
ส่วนมะพร้าวเป็นเรื่องแปลกมาก เมืองไทยปลูกมะพร้าวได้ทุกที่ แต่กลับขาดแคลนมะพร้าวจนต้องนำเข้าจากเมืองต่างประเทศ ทั้ง ๆ ที่อากาศเราปลูกได้ดี มะพร้าวอ่อนอร่อยที่สุด ส่วนทุเรียนอร่อยมาก ทำไมไม่ส่งเสริมปลูกทุเรียนกับมะพร้าวให้มากขึ้น อย่างที่จังหวัดนนทบุรีทุเรียนราคาลูกละเป็นพันบาท คนปลูกก็รวย ส่วนทุเรียนดี ๆ ส่งไปขายที่จีนได้ราคากิโลละเป็นพัน ดังนั้นเราต้องหันมามาปลูกมะพร้าว ทุเรียน กล้วยหอมซึ่งจะ กำไรดีกว่าปลูกข้าว แต่ถ้าเกษรตรจะปลูกข้าวต้องปลูกข้าวหอมมะลิ ปลูกข้าวเหนียว ซึ่งขายดีไปทั่วโลก ไม่มีใครสู้เราได้ พื้นที่ที่ปลูกข้าวถูก ๆ ก็เปลี่ยนมาเป็นปลูกผลไม้ที่ราคาแพง
**ศึกษาเมืองเศรษฐกิจยุค 4.0
ตอนนี้ผมกำลังศึกษาเรื่อง “เมือง” ควรจะมีขนาดใหญ่เท่าไหร่จึงทำให้ธุรกิจเกิดและทุกคนอยู่ได้ ในอนาคตเมืองไทยจะกระจายความเจริญต้องทุ่มงบประมาณจำนวนมหาศาลไปสร้างถนน สร้างรถไฟความเร็วสูง ต้องมีประปา ไฟฟ้า แต่การค้าอาจไม่เกิดเพราะสองข้างทางคนอาศัยอยู่น้อยก็ได้
อย่างอเมริกาพื้นที่กว้างมาก คนจะซื้อของต้องขับรถไปวอลมาร์ท ขณะที่ฮ่องกงเมืองเล็กเต็มไปด้วยการค้า ผมบริการคุณ คุณบริการผม จีดีพีเกิดแล้ว อย่าไปนึกว่าต้องไปสร้างอะไรแล้วมาขายอะไร
ต่อไปในยุค 4.0 การสร้างจีดีพีเกิดขึ้นด้วยวิธีคิดอย่าง ผมบริการคุณ คุณบริการผม ผมนั่งแท็กซี่ คนขับมีรายได้ คนขับแท็กซี่ไปกินข้าว ร้านขายข้าวมีรายได้ เงินหมุนเวียน จีดีพีก็จะเกิด ต่อไปคนงานจะเหลือ 1% ถ้าไม่เหลือ 1 % ประเทศนี้ยังยากจน เกษตรกรเหลือ 1 % แล้วพนักงานออฟฟิศจะน้อยลง
ทุกคนอยากเป็นเถ้าแก่น้อย ทำอาชีพอิสระ ไปเปิดร้านอาหาร ไปเปิดร้านเสริมสวย ไปเปิดร้านเสื้อผ้า ธุรกิจใหม่ ๆ จะเกิดขึ้นในยุค 4.0 ที่อเมริกาสมัยก่อนเด็กเรียนเก่งไปไหน ก็ไปทำงานธนาคาร ไปทำงานบริษัทใหญ่ ๆ วันนี้พวกเก่ง ๆ อยากเป็น StartUp ไปเป็นเถ้าแก่น้อย
“โลกเปลี่ยน ขนาดซีพีก็ยังต้องตามโลกให้ทัน”
